Honore de Balzac - Vadideki Zambak | Kitap Yorumu

Kitap Adı: Vadideki Zambak

Özgün Adı: Le Lys Dans La Vallee

Kitap Yazarı: Honore de Balzac

Yayınevi: Bordo Siyah

Tür:  Klasik
Edebiyat: Fransız Edebiyatı

Sayfa Sayısı: 444

Goodreads Puanı: 3,60

ARKA KAPAK YAZISI

Balzac, Vadideki Zambak romanını 1835 yılında, 36 yaşındayken, ölümünden on beş yıl önce kaleme almıştır. Ölümünden bir yıl önce eşi Hanska’ya yazdığı bir mektupta, Balzac ‘’annesinin canavarlığından’’ söz eder. Ailesinin ona çizdiği eğitim yolunu izlemek istemeyen, yazar olma ve para kazanma mücadelesini özgürleşme mücadelesiyle özdeşleştiren, ömür boyu iflaslarla, borçlarla uğraşan Balzac, bir yandan da hayatının kadınını yılmadan arayıp durmuştur. Vadideki Zambak’ın başkişisi ve anlatıcısı Felix de Vandenesse, Balzac’la örtüştüğü ölçüde, bize, Balzac’ın, küçük bir çocukken pansiyonlarda başlayan hayat mücadelesini, arayışlarını, çalkantılarını, düş kırıklıklarını, ‘’ölü yıllarını’’, ‘’uzun acılarını’’ anlatan bir tür öz yaşam öyküsü sunmaktadır.

Vadideki Zambak: Sonsuz arayış.

YORUMUM

Merhaba arkadaşlar Balzac’ın en iyi eserlerinden birisi olan Vadideki Zambak’ın kitap incelemesine hoş geldiniz. Aslında gerçekten kaliteli bir eser ama yine de ben buraya hakkında fikir sahibi olmanız için bir şeyler yazmak istedim. Öncelikle bu kitabı ben ortaokuldayken kuzenim hediye etmişti, bu nedenle Bordo Siyah Yayınlarından bulamayabilirsiniz ama zaten dünya klasiklerinden olduğu için birçok yayınevi tarafından basılmıştır. Uzun bir inceleme olacak, bunu başta belirtmek isterim.

İlk paragrafta da belirttiğim gibi kitabı ben daha ortaokuldayken kuzenim hediye etmişti. Zaten kitabın kapağından, biçiminden ve yazımından ağır bir kitap olduğunu fark etmiştim. Ben o sıralar on iki yaşlarında falandım herhalde, roman okumaya yeni başlamış henüz klasiklerden hiçbir kitap okumamıştım. Ağır betimlemeler bana oldukça sıkıcı ve gereksiz geliyordu. Kitabı okumaya başlamıştım ve daha yirmi sayfa okumadan kapatmıştım. Çünkü acayip sıkıcı gelmişti ve hiçbir şey anlamamıştım o kafayla. E haliyle zaman geçti ve liseye başladım, görüşlerim ve zevklerim değişti. Kütüphanemi düzenlerken rast geldim bu kitaba ve okumadan geçmek istemedim.

Bu sefer kitabı okuyunca bana gerçekten ilginç geldi ve betimlemelerine hayran kaldım. Özellikle yazarın Henriette’yi abartısız dört sayfa kadar bir betimlemesine hayran kaldım, o kadar ustalıkla yazmış ki yazar aklıma kusursuz bir karakter çizdi. Hiç sıkılmadan kitabı okumaya başladım, kitap 1800’lü yıllarda geçiyordu, zaten o dönemlerde yazılmış bir eser. Betimlemeler güzeldi ve ikinci okuyuşumda kitap hiç ağır gelmedi. Evet, kabul etmeliyim ki kitabın bazı yerleri biraz kafamı karıştırdı ve beni birazcık sıktı. Ama tempoyu bir kere tutturunca kitabın tadını o zaman almaya başladım. Kitabı okuyunca Felix’in Henriette’e olan o sonsuz aşkı ve sadakati beni bitirdi resmen. Günümüzde neden böyle aşklar yok diye sormaya başladım. Günümüzün dizileri, filmleri, romanları aşkı hiç bu kadar kutsal bir şeymiş gibi ele almamıştı. Günümüzde aşk hep cinsellikle bağdaştırılıyor ama bu kitapta bir elin üstüne konulan ufak bir buse bile ardında ne anlamlar saklıyor. Eski zamanlarda yazılan bir kitap olduğundandır belki ama bu kitabı okuduktan sonra aşka ve aşkla ilgili her şeye farklı bakar oldum.

Kitabın sonu zaten beni benden aldı, o kadar hızlı okuyordum ki sonlarını kendime şaşırdım yahu. Kitap bitince o dünyadan o 1800’lülerin Fransa’sından bir anda koparıldığım için büyük bir şaşkınlık geldi tabi… Bir süre içinde bulunduğum gerçek dünyaya adapte olamadım, kitabın kapağını kapattıktan sonra bile aklımdan çıkmadı. Demem o ki kitap beni hayli etkiledi, okuyabilene gerçekten etkileyici bir kitap. Bazıları sıkıcı diyor, bir şey diyemem. Ne de olsa zevkler tartışılmaz. Ama eğer uzun betimlemeleri ve klasikleri seviyorsanız ve bu kitabı henüz okumamışsanız çok şey kaybediyorsunuzdur. Bence okumadan geçilmemesi gereken bir kitap. Özellikle Felix’in Paris’e gittikten sonra Henriette’nin ona gönderdiği mektubu okuması… (Spoiler mı oldu mu?) Ah, o mektup içinde neler barındırıyor öyle! Henriette’nin öğütlerinde kendinizi bulacaksınız.

Sonuç olarak kitabın başları size sıkıcı gelebilir ama sonlara doğru heyecan öyle artıyor ki elinizden bırakmak istemiyorsunuz. Özellikle sizi o dönemin Fransa’sına götürmesi ve sanki orada olduğunuzu hissettirmesi bence bu romanın en iyi özelliklerinden birisi. Romana o kadar adapte oldum ki ben ne zaman okumayı bitirsem bulunduğum dünyaya geri dönmekte zorlanıyorum. Felix’in sonsuz aşkına âşık oldum diyebilirim. Günümüzün sözde aşklarından çok uzak, diyorum ki eğer bu romandaki şey aşksa peki günümüzdekiler ne? Eminim siz de öyle düşüneceksinizdir. Ben geçmişi çok seven bir insan olaraktan bu romanı okuduktan sonra geçmişi daha da sevmeye başladım. Okuyacaksanız keyifle okuyun, gerçekten okunması gereken bir kitap.

ALINTILAR

Baştan başa aşk içinde geçen bu hayat, doğa yasaları bakımından uğursuz bir ayrıcalıktır. Her çiçek solar, bütün mutlulukların ertesi günü kötüdür, ertesi günü varsa. Gerçek hayat bir sıkıntıdır.

''Seni artık sevmiyorum'' demenin ayrılmak için yeterli bir neden olduğunu söyleyeceklerdir, nasıl ki ''Seni seviyorum'' sözü de sevgilerini hoş görmeniz için bir neden sayılıyorsa.